حاشیه سود تولید کنندگان کیف چقدر است ؟
در شرایطی که کسب‌وکارها در جهان روزبه‌روز در حال تغییر است هنوز هم برخی کسب‌وکارهای سنتی که از بزرگان به میراث گذاشته می‌شوند جایگاه خود را حفظ کرده‌اند. یکی از کسب‌وکارهایی که علاقه‌مندان فراوان به‌خصوص در میان جوانان دارد راه‌اندازی کارگاه تولید کیف و پخش آن با ارزان ترین نرخ در بازار تهران است که قدمتی به درازای تاریخ دارد
نکته قابل توجه استفاده زیاد از تولیدات کیف ارزان قیمت است
که باگذشت هزاران سال از این صنعت، اما همچنان این محصولات در بین مردم دارای ارزش بالایی است. همین جایگاه ویژه در میان مشتریان و مصرف‌کنندگان باعث ایجاد اشتیاق برای راه‌اندازی یک کارگاه تولیدی کیف ارزان قیمت در تهران و شهر ها و استان های ایران می‌شود.
شاید در نگاه اول این کار را یک کار سنتی و ساده بینید اما در میان تغییرات فراوانی که کسب‌وکارهای مختلف به خود دیده‌اند، تولیدی کیف هم به چرخه صنعتی شدن پیوسته و از تجهیزات و تکنولوژی روز دنیا بهره می‌گیرند. درست است که کار دست استادکاران در میان مصرف‌کنندگان جایگاه دیگری دارد اما تجهیزات جدید به کمک استادکاران آمده و محصولات متنوعی را روانه بازار کرده است.
تجهیزات همیشه در راه‌اندازی یک کارگاه حرف اول را در اختصاص بخش قابل‌توجهی از سرمایه اولیه می‌زنند
بدون شک بررسی سرمایه موردنیاز برای راه‌اندازی یک کسبوکار نیاز به تحلیل مواردی است که باید آن‌ها را تهیه و تدارک دید.
سرمایه اولیه: بررسی میزان سرمایه اولیه برای راه‌اندازی کسبوکار؟ این سرمایه در چه بخش‌هایی هزینه می‌شود؟ تجهیزات موردنیاز این کسبوکار چه میزان از سرمایه را از آن خود می‌کنند؟
آن‌چنان‌که به نظر می‌رسد یک کارگاه تولیدی کیف در تهران چرم وسایل اولیه سنگین و گران‌قیمتی ندارد. یک کارگاه با تعداد کارگران ۱۵ تا ۲۰ نفر را می‌توان یک کارگاه معمولی سودآور تلقی کرد. برای راه‌اندازی چنین کارگاهی باید یک دستگاه پرس با متوسط قیمتی 70 تا 150 میلیون تهیه کرد.
یک کارگاه با کارآفرینی برای شش تا ده نفر نیاز به ۶۰ میلیون سرمایه اولیه دارد
چرخ راسته‌دوز به قیمت ۲ میلیون تومان،میزکار صنعتی بزرگ به قیمت یک‌میلیون تومان، دستگاه برش باقیمت ۶ تا ۷ میلیون تومان، چرخ بطر به قیمت ۴ تا ۵ میلیون تومان و دستگاه چسب زن با میانگین قیمتی ۴ میلیون مهم‌ترین ملزومات یک کارگاه تولیدی کیف ارزان در شهره تهران قیمت هستند. البته کارگاه مانند تمامی کارگاه‌ها به ملزومات ریز مانند جعبه‌ابزار، انواع قیچی‌ها، انواع نخ‌ها و … نیاز دارد که مجموع این ملزومات هم به بیش از دو میلیون تومان هم نمی‌رسد.
میثم گوهری صاحب کارگاه تولیدی و پخش عمده کیف گوهری در تهران می‌گوید «راه‌اندازی کارگاه در وهله اول نیاز به مجوز دارد که باید از اتحادیه مربوطه دریافت کرد. همیشه کارگاه‌های بزرگ صنعتی در اولویت دریافت مجوز قرار دارند اما دریافت مجوز کارگاه دشوار و سخت نیست کافی است که اجاره‌نامه ملک و مدارک معتبر شناسایی را به اتحادیه ارسال و پس از مدتی پیگیری، مجوز را دریافت کنید.
نکته قابل‌توجه این است که راه‌اندازی این کارگاه‌ها نیاز به دریافت مدرک و گذراندن دوره‌های آموزشی ندارد. با یک سرمایه 100 تا 200 میلیون تومانی به‌راحتی می‌توان بهترین ابزارآلات را برای کارگاه تهیه‌کرده و حدود ۱۵ نفر را مشغول به کارکرد.»
به گفته مدیر تولیدی کیف گوهری
یک کارگاه تولید کیف زنانه از ده متر تا چند هزار متر می‌تواند قابل توسعه باشد
و بسته به تعداد و نوع تولید می‌تواند از دستبند چرمی تا روکش صندلی هواپیما و… تولید کند. یک کارگاه معمولی می‌تواند حدود شش یا هفت نفر را مشغول به کار کند، البته بستگی به گستره تولید دارد و حتی می‌تواند تا دویست نفر هم مشغول به کار نماید.
کارگاهی که بتواند حدود شش نفر را مشغول به کار کند نزدیک به شصت میلیون تومان سرمایه می‌خواهد، مواد اولیه برای کارگاه بیشتر چرم خام است که می‌توان آن را از جاهای مختلفی ازجمله کارخانه‌های تولید جنس خام دولت‌آباد تهران، تبریز، همدان و ورامین تهیه کرد.
به لحاظ کیفیت و قیمت نیز جنس مصنوعی از 30 هزار تومان تا 200 هزار تومان است؛ اما علاوه بر یراق و جنس در تولید و ساخت کیف به موادی مانند چسب، نخ آستر نیز نیاز است از این 200 میلیون حدود ۲۰ میلیون تومان را باید به‌عنوان ودیعه برای اجاره مغازه در نظر گرفت که با این میزان ودیعه باید بین 10 تا 15 میلیون تومان اجاره درجاهایی مانند باغ سپه اجاره پرداخت کرد.
این کارگاه را می‌توان در خارج از شهر راه‌اندازی کرده
و به قیمت بسیار پایین‌تری رهن و اجاره پرداخت کرد. میزان فروش یک محصول ارتباط چندانی به محل کارگاه ندارد و بیشتر به نوع محصول تولیدشده و مهارت بازاریابی و فروش محصولات دارد.»
بررسی‌ها نشان میدهد که یک کارگاه با کارآفرینی برای شش تا ده نفر نیاز به 300 میلیون سرمایه اولیه دارد که بخش قابل‌توجهی از آن به خرید مواد اولیه و دستگاه‌ها اختصاص پیدا می‌کند. اما تهیه 300 میلیون هم برای بسیاری از افراد کار سخت و دشواری است که پس از تهیه و تأمین آن نمی‌توان بی‌گدار به آب زد و در هر کسب‌وکاری سرمایهگذاری کرد. بررسی چالش‌ها و ریسک‌های تولید و بازار به صاحب کسبوکار کمک می‌کند تا سرمایه در موقعیت مناسب هزینه شده و نسبت به بازگشت آن اطمینان و شناخت پیدا کند.
چالش‌ها و ریسک‌ها: کسبوکار با چه چالش‌ها و مشکلاتی روبه‌رو است؟ صاحب کسبوکار چه ریسک‌هایی را باید به جان بخرد؟ این ریسک‌ها چگونه برطرف می‌شود؟
گوهری مدیر کارگاه تولیدی کیف گوهری می‌گوید
«به نظر من یکی از مشکلات و ریسک‌های کار نقد پرداخت نکردن مشتریان و چک دادن آن‌ها است. داشتن فروش و بازاریابی در شرایط رکود بازار هم چندان سخت نیست. این کالا به‌عنوان یک کالای مصرفی در بازار ارائه می‌شود اما بیشتر مشتریان برای محصول سفارش‌های خود چک حداقل ۳ ماهه و بیشتر به تولیدکننده ارائه می‌کنند. درنتیجه باید حقوق کارگران،سرمایه موردنیاز برای تهیه مواد اولیه سفارش‌های آتی، اجاره ماهیانه و سایر هزینه‌های کارگاه را تا سه ماه داشت در غیر این صورت کارگاه نمی‌تواند به حیات خود ادامه بدهد.»
به گفته وی
«این مشکل باعث شده تا بسیاری از تولیدکنندگان به سری‌دوزان برندهای معتبر تبدیل شوند و برای جایگاه‌سازی محصولات خود تلاش نکنند
درحالی‌که برای داشتن یک مجموعه بزرگ صنعتی نیاز به سرمایه‌ای بیش از ۵۰۰ میلیون تومان است و راه‌اندازی چنین کسب‌وکاری برای هرکسی آسان و ساده نیست. همچنین به دلیل نامساعد بودن فضای کسبوکار در کشورمان امروز واحدهای مرتبط با تولید کیف یا حتی دیگر مصنوعات چرمی در کشورمان خوب شکل نگرفته‌اند و سرمایهگذاری مناسبی در این زمینه انجام‌نشده است.
به‌عنوان‌مثال برای تولید کمربند نمی‌توانیم سگک یا حتی آرم چدنی مناسبی پیدا کنیم و باید با مراجعه به بازار چین که انبوهی از تولیدکنندگان لوازم و زیورآلات موردنیازمان در آنجا تولید می‌شود اقدام به واردات کنیم که همین امر بلای جان تولید کشورمان شده است چون وقتی تولیدکننده وارد این بازار می‌شود با یک حساب سرانگشتی درمی‌یابد که بهتر است برای تولید کل محصول موردنظر از توانمندی فراوان و تیراژ بالای تولید در چین استفاده کند و از خیر تولید کیه یا هر جنس دیگری در بازار ایران بگذرد.»
در حال حاضر یکی از مشکلات صنایع وابسته به جنس خام در ایران این است که بیشتر تولید جنس مصنوعی به کار برده شده در کیف ها در بخش جنس ارزان قیمت بوده و ازآنجاکه بیشتر مصرف این نوع جنس در کیف بوده و تولیدکنندگان به‌ناچار این جنس را به‌صورت خام صادر کرده و به‌جای آن جنس سنگین را که ماده اولیه تولید بوده است وارد می‌کردند.
این روند ارزش‌افزوده مناسبی برای کشورمان نداشت، اما مدتی است با شروع به کار برخی برندهای مطرح تولید کیف زنانه تقریبا به حالت تعادل رسیده است؛ و به نظر می‌رسد با توسعه این مشاغل بتوان بر میزان رشد اشتغال‌زایی در کشور تأثیر گذاشت. حال باید بررسی کرد که این کسبوکار ازنظر اشتغال‌زایی چه نقشی در اقتصاد کشور ایفا می‌کند.
میزان اشتغال‌زایی این کسبوکار چقدر است؟ این کسبوکار برای چند نفر و چگونه اشتغال‌زایی می‌کند؟ حاشیه سود آن چقدر است؟
همان‌طور که گفته شد یک کارگاه متوسط و سود ده باید بین ۱۵ تا ۲۰ نفر کارگر داشته باشد. یک کارگاه برای ادامه حیات باید سود ده باشد. موسی قنبری مدیر کارگاه چرم کارد می‌گوید «در حال حاضر بازار در شرایطی قرار دارد که سفارش‌ها به‌صورت روزانه انجام می‌شود و یک کارگاه سود ده به‌صورت روزانه تقریبا تولید 500 کیف را انجام میدهد که این تولیدات در تیراژ 5000 عدد به صورت ماهانه بعد از تولید آماده عرضه در بخش فروش عمده می‌شود.
به‌طور متوسط هر کیف دخترانه و زنانه برای تولیدکننده ۴۰ هزار تومان هزینه مواد اولیه دارد که باید به آن هزینه‌های دستمزد، هزینه‌های دوخت و اضافه کردن زیپ، سگک، دکمه و … را اضافه کرد. قیمت تمام‌شده این محصول حدود ۶۰ هزار تومان می‌شود. تولیدکننده به‌صورت متوسط ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان بر قیمت تمام‌شده ارزش‌گذاری می‌کند و عمده فروشی کیف حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان به قیمت آن اضافه می‌کند و به مغازه‌داران می‌فروشد، مجموع این‌ها حدود ۶۵ هزار تومان قیمت خرید یک کفش چرم زنانه می‌شود درحالی‌که کیف در مغازه‌ها باقیمت متوسط ۱۵۰ هزار تومان خریدوفروش می‌شود. به عبارتی فروشندگان برای کیف دخترانه و زنانه حدود ۳۶ درصد حاشیه سود در نظر می‌گیرند.
